کسي بگويد وسيله ات را بده رفتار خيلي نامناسبي نشان مي دهد. لطفا راهنمايي کنيد.
شکل گيري اوليه شخصيت کودک، در سه سال اول زندگي صورت مي گيرد و احساس امنيت و آرامش در اين دوره از اهميت حياتي براي کودک برخوردار است ، کودک از دنياي پيرامون ، طرح واره هايي مي سازد که اگر مثبت باشد ، از زندگي لذت مي برد و اگر منفي باشد ، باعث رنجش و آزردگي خاطرش خواهد شد، رفتارهايي نظير گريه ، پرخاشگري ، اضطراب و ترس و لجبازي ، علائم نارضايتي کودک از وضع موجود است .
آن چه والدين در اين سن بايد به آن توجه کنند ، تشخيص افتراقي رفتارهاي طبيعي و اختلالات رفتاري کودک است ، به اين مفهوم که ماندگاري و شدت رفتار است که بايد مورد توجه قرار گيرد ، برخي رفتارها گذرا و مربوط به يک مقطع زماني خاص است و طبيعي قلمداد مي شود .
سه ساله هاي بي رقيب!
حسادت ، نوعي واکنش کودک در دفاع از قلمرواش است ، او دوست ندارد تا پايان سه سالگي رقيبي به عنوان برادر و يا خواهر را در آغوش والدين ببيند و يا دوست ندارد در جايي که او حضور دارد ، والدين به ديگري توجه کنند و اين يک امر طبيعي است .
کودک تا زماني که از نظر عاطفي اقناع نشده است، با برخوردهاي خشن ، احساس نياز خود را به والدين منتقل مي کند .احساس طرد شدگي ، باعث برانگيخته شدن احساساتي چون حقارت، خشم و انتقام در کودک مي شود و انجام رفتارهايي نظير گريه و لجبازي پيامد آن است ، در اين سن بايد به نيازهاي کودک توجه شود و براي اين منظور ، شناخت دنياي کودک ضروري است .
بزرگ ترين خطاي بزرگسالان اين است که کودک را ،به صورت مينياتور يک بزرگسال مي بينند؛ با همان احساس و منطق و نياز، در حالي که اين گونه نيست و خيلي از رفتارهاي کودک هدفمند و آگاهانه نيست و برگرفته از موقعيتي است که در آن قرار گرفته است، کودک با يک لبخند ، اشتباه ديگران را مي بخشد و با دريافت کوچک ترين پاداش ها ، رفتار خود را تغيير مي دهد ، بنابراين بايد خيلي از رفتارهاي او را عادي تلقي کرد و براي تغيير رفتارهايش صبور بود .
دليل لوس شدن کودک
محبت کردن به کودک ، باعث لوس شدنش نمي شود ، آنچه کودک را لوس بار مي آورد انجام رفتارهاي دوگانه والدين و تن دادن به خواسته هاي غير منطقي اش است، والدين آگاه از قبل رفتارهاي کودک را پيش بيني و يک روش واحد را در برخورد با کودک اتخاذ مي کنند و با توجه به شناختي که از کودک خود دارند ، به فضاي فيزيکي و رواني کودک تنوع بيشتري داده، با بازي و قصه و شعر ، او را در دنياي به دور از تنش کودکي رشد مي دهند .
با پذيرش دنياي کودک ، بايد متناسب با سن و توان واقعي او ، چه از نظر جسمي و چه از نظر شناختي ، او را براي مسئوليت پذيري آماده کرد ، هر چه کودک مستقل تر بار آيد ، اعتماد به نفس و آرامش بيشتري دارد اما اين کار بايد بسيار محتاطانه و غير آمرانه انجام شود تا طي زمان ، استقلال کودک شکل گيرد .
بازي کنيد
بازي يکي از عواملي است که در ايجاد حس استقلال و خود باوري کودکان نقش مهمي بازي مي کند ، چون کودک در قالب بازي نقش ، حسي را تجربه مي کند که برايش تازگي دارد و اين يعني آموزش از طريق بازي ، اما چون بازي کودکان تا ۱۲-۱۱ سالگي منظم و قانون مند نيست ، والدين بايد قواعد بازي را به کودک آموزش دهند.
مشارکت والدين در بازي ها ، انتقال حس والدين به کودک و الگو پذيري کودک از والدين را در پي دارد، بازي کردن مي تواند در زمان هاي کوتاه 15 دقيقه اي در چهار نوبت در روز انجام شود تا تاثير گذاري بيشتري داشته باشد .
اخذ:yjc.ir
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
