سوالاتی که والدین را سرخ می کند

آموزش های زود هنگام و ناشیانه ی مسائل جنسی به کودکان و نوجوانان، گاه آنان را چنان دچار دلهره و اضطراب می کند که اصول بهداشت روانی خانواده را خدشه دار می سازد از طرف  دیگر، اگر این آموزش ها دیر هنگام. ناکافی و غیرواقعی باشند، نمی توانند مفید واقع گردند.

اگر پدر و مادر بتوانند به پرسش ها و کنجکاوی های جنسی فرزندان خود پاسخ های مناسب و سنجیده بدهند می توانند مانع انحراف فکری، سرکوب جنسی و منفی کاری آنان شوند.

پدر و مادر و مراقبان نزدیک کودکان می توانند با برقراری رابطه ای دوستانه، همراه با اعتماد و احترام، درباره ی مسایل و موضوعات مختلف از جمله امور جنسی، اطلاعات و آگاهی لازم و صحیحی به آنان دهند.

پرورش اخلاقی درست، انسان را از تنگناهای بزرگ می رهاند و نیرویی است که به انسان، به منظور کنترل خود از وارد شدن در تباهی ها و لغزش ها کمک می کند.

پرورش این فضیلت ها آموختنی است و کودکان به وسیله آن از آسیب های اجتماعی و روانی مصونیت پیدا می کنند، یکی از وظایف عمده اما فراموش شده والدین است. بدیهی است، وقتی کاری در شرایطی ویژه و در زمان خود انجام می گیرد، آثار دلخواه را به دست می دهد. دوران کودکی نیز بهترین زمان برای سازندگی است. کودک برای تربیت، آمادگی کامل را دارد و هر تدبیری در تربیت او به کار گرفته شود، در دل و جان او نقش می بندد و به راحتی از میان نمی رود. اخلاق و ویژگی های ناشایست را که در بزرگسالی جزو شخصیت فرد شده، نمی توان به آسانی تغییر داد. حال آنکه یک نهال کوچک را می توان از حالت انحراف به راستی درآورد. بنابراین، دوران کودکی، بهترین دوره سازندگی و تربیت اخلاقی است.

از سال های نخستین کودکی که رشد ساختمان مغزی کودک سریع است، باید در تربیت همه جانبه مادی و معنوی کودکان همت کرد تا فرزندانی را با سرمایه های ایمانی و سجایای اخلاقی پرورش داد و آنها را برای یک زندگی پاک و شایسته آماده ساخت.

 والدین قادر هستند با آموزش 7 فضیلت مهم به کودکان، آن ها را برای در پیش گرفتن یک زندگی سالم در آینده آماده کنند.

با این مقدمه با این فضیلت های اساسی آشنا می شویم.

فضیلت اساسی

7فضیلت اساسی که نقش مهمی در سالم زیستن افراد دارد، عبارت است از همدلی،وجدان، خویشتن داری، احترام، مهربانی ، بردباری و انصاف که 3 فضیلت اول یعنی همدلی، وجدان وخویشتن داری سنگ بنای اصلی اخلاق در افراد است.

روان شناسان معتقدند: اگر کودکان به این سلاح ها مجهز نباشند، به شدت آسیب پذیر می شوند و در برابر دشواری هایی که در جامعه با آن رو برو می شوند، بی سلاح می مانند.

بنابراین داشتن این فضیلت ها نه فقط در زندگی اجتماعی افراد بلکه در زندگی فردی نیز تاثیر چشمگیری دارد و باعث می شود افراد بتوانند رابطه و رفتارهای با ثبات، معنادار و هدفمندی با دیگران داشته باشند و کیفیت زندگی خود را افزایش دهند.

همدلی، وجدان، خویشتن داری

اولین گام برای برقراری ارتباط سالم با دیگران توانایی درک احساسات دیگران است و مفهوم همدلی در همین نکته نهفته است. احساس همدلی به فرد کمک می کند نسبت به نیازها و احساسات دیگران حساس تر باشد و تمایل بیشتری برای کمک به دیگران داشته باشد. همدلی باعث می شود، فرد با دیگران با عطوفت بیشتری برخورد کند و رنج های عاطفی احتمالی دیگران را رفع کند. رفتار آزاردهنده ای در فردی که همدلی دارد، وجود ندارد و وی تلاش می کند نسبت به احساسات دیگران خود را مسئول و متعهد بداند. همدلی مفهومی است که یک نوزاد 6 ماهه متوجه آن می شود و طبیعی است که سیر رشدی قابل توجهی از نوزادی تا سنین بالاتر دارد.

بنابراین درک اهمیت همدلی در درجه اول برای والدین بسیار حیاتی و مهم است و لازم است والدین خود به این سلاح مجهز باشند و توانایی همدلی کردن را داشته باشند. از سوی دیگر وجدان، همان ندای درونی فطرت انسان است که به فرد این قدرت را می دهد که نادرست را از درست تشخیص دهد. وقتی فردی از مسیر درست خارج شود و به علت انجام عمل غیر اخلاقی احساس گناه کند، در معرض ابتلا به انواع اختلالات روانی قرار خواهد گرفت. با تقویت وجدان فرد می تواند با وجود وسوسه، تحریک و تهییج شدن به انجام عمل غیراخلاقی، رفتار اخلاقی و صحیح داشته باشد وجدان در حقیقت سنگ بنای صداقت و مسئولیت پذیری افراد است. به نظر می رسد کودک تا 4 سالگی خود محورانه عمل می کند و دوست دارد کارها را به شیوه ای که خود می خواهد انجام بدهد اما از این سن به بعد یاد می گیرد که برای این که به درد سر نیفتد یک سری کارها را انجام ندهد. در واقع در این سن وجدان بیرونی وجود دارد اما با طی شدن مراحل رشد و تکامل وجدان درونی به تکامل می رسد. اگر وجدان در کودک شکل نگیرد وی هیچ زمان پیامد رفتارهای خود را در نظر نمی گیرد و در مقابل رفتارهای خود مسئولیت پذیری نخواهد داشت.

خویشتن داری همان ویژگی است که در بیشتر کودکان ما شکل نمی گیرد زیرا کودکان هر تمایل و احساس خود را بلافاصله به رفتار تبدیل می کنند. در واقع در خویشتن داری کودک یاد می گیرد که هر احساس یا تمایل خود را به رفتار تبدیل نکند و خود را کنترل کند.

برای درک مفهوم خویشتن داری می توانیم به ماه مبارک رمضان اشاره کنیم که اوج خویشتن داری افراد است.زیرا در حالی که افراد تمایل به خوردن یا نوشیدن دارند، اما از این کار اجتناب می کنند. فرد خویشتن دار از رفتارهای عجولانه پرهیز می کند و همواره می اندیشد که «دفعه بعدی هم وجود دارد» به عبارتی همه چیز را در «حال» خلاصه نمی کند و برآورده شدن خواسته یا نیازش را به آینده موکول می کند.

این فضیلت به کودکان کمک می کند به خود متکی باشند و کسب استقلال کنند. فرد خویشتن دار قادر است به علت کنترل خواسته هایش فضیلت های دیگری مثل بخشندگی را در خود پرورش دهد.

احترام، مهربانی، بردباری، انصاف

هم چنین کودکان باید یاد بگیرند به دیگران احترام بگذارند و طوری رفتار کنند که دوست دارند با خودشان هم همان رفتار شود. وقتی فضیلتی مثل احترام در کودک پرورش می یابد، از بسیاری از آسیب ها مانند خشونت و بی عدالتی پیشگیری می شود. ثابت شده است که علت افزایش خشونت در روابط زوج باور نداشتن به اصل احترام متقابل در زندگی مشترک است. کودکی که یاد می گیرد به دیگران احترام بگذارد و طوری رفتار کند که دوست دارد با او رفتار کنند هرگز پا را از دایره اخلاق بیرون نمی گذارد. در مهربانی توجه به رفاه و آسایش دیگران اهمیت اساسی دارد و نقطه مقابل خودخواهی است. این فضیلت به فرد اجازه می دهد که دلسوز و غمخوار دیگران باشد و برای آن ها وقت بگذارد. در بردباری فرد می تواند با توانایی و درک عقاید و نظر دیگران و بدون قضاوت ارزشی نسبت به آن ها، بردباری به خرج دهد و در تعامل صحیح با دیگران به سر ببرد.

فرد بردبار بدون پای بندی به تعصبات کورکورانه خود و ضمن احترام به حقوق دیگران تلاش می کند پا را از دایره اخلاق بیرون نگذارد و همراه و همدم دیگران در شرایط دشوار زندگی باشد.

هم چنین در قابلیت انصاف، فرد می آموزد که عادلانه ، منصفانه و بی طرفانه رفتار کند و این انصاف را به ارتباطات انسانی نیز تسری می دهد.در پیش گرفتن بردباری و انصاف باعث می شود که کیفیت روابط انسانی افزایش یابد و با این ویژگی دشواری های زندگی فردی و اجتماعی بهتر رفع می شود.

والدین باید نسبت به پرورش فضیلت های اخلاقی در کودکان از سنین پایین اقدام کنند، و این باور نادرست دیرینه که «بچه ها نمی فهمند» باید از ذهن والدین ایرانی برای همیشه پاک شود و آن ها نسبت به آموزش و پرورش این فضیلت ها از همان دوران کودکی اقدام کنند. متاسفانه هم اکنون برخی والدین نسبت به مسائل تربیتی کودکان کوتاهی می کنند در صورتی که سنگ بنای موفقیت و زندگی سالم کودکان با آموزش این فضیلت ها گذاشته می شود.

منابع: روزنامه خراسان/پایگاه اطلاع رسانی حوزه

اخذ: تبیان

انسان  در طول زندگی با مشکلات و موانع بسیاری روبه رو می شود که برای حل آنها نیاز به کسب مهارت هایی خاص دارد.                        

او برای مقابله سازگارانه با مشکلات و موقعیت های مختلف تنش زا، بایستی مجهز به مهارت هایی شود که او را در مقابله سازگارانه و موثر با موقعیت های دشوار یاری دهد. امروزه علی رغم ایجاد تغییرات عمیق فرهنگی و تغییر در شیوه های زندگی بسیاری از این انسان ها در برخورد با مسایل مختلف زندگی، فاقد توانایی های لازم و اساسی  هستند و به همین سبب در مواجهه با مسایل و مشکلات زندگی روزمره و مقتضیات آن آسیب پذیر ظاهر می شوند. کسب این مهارت ها در هر فرد به صورت شخصی نه تنها باعث بهبود زندگی فردی بلکه باعث ارتقا سطح زندگی در جامعه می گردد.              

زندگی جنبه های مختلفی دارد و در آن تلخی، شکست، ناکامی، اندوه و سختی های فراوانی است و قرآن کریم نیز می فرماید"لقد خلقنا الانسان فی کبد" یعنی ما انسان ها را در رنج آفریدیم. ولی آدمی در مقابل تمام این موقعیت های دشوار و دردناک بی دفاع باقی نمی ماند و هنر آدمی در تعقل و ساختن زندگی است، چرا که در زندگی هیچ آسانسوری منتظر بالا بردن کسی نیست، بلکه باید از پله های زندگی به ترتیب و یکی یکی بالا رفت و آن را پیمود. نتیجه اینکه در دنیای پر پیچ و خم امروز آن کسی سریع تر و سالم تر به مقصد می رسد که مهارت گذشتن از هر پیچ را بداند و به موقع از آن استفاده کند. در واقع بهتر است این چنین بیندیشیم که باید تمام افراد جامعه را در برابر مشکلات و مسایل زندگی واکسینه کرد. این کار با آموزش مهارت های زندگی عملی می گردد. اصل و اساس مهارت آموزی در هر زمینه ای بدین صورت است که مهارت آموز سعی می کند با آگاهی از چگونگی انجام کار و با تمرین های متوالی روز به روز بر مجموعه توانمندی خود، در آن مورد خاص بیفزاید. مطمئناً شما قبول دارید که با مشاهده صرف رانندگی یک فرد دیگر یا با خواندن یک کتاب درباره تایپ یا دیدن یک فیلم آموزشی درباره نجاری نمی توان توقع داشت که در آن زمینه ها، مهارتی به وجود آید. بلکه اگر پس از مرحله کسب دانش، فرد با تمر ین های متوالی خود را درگیر کند احتمال مهارت یافتن وجود دارد.               

تعریف مهارت های زندگی را بدانیم

مهارت های زندگی عبارتند از مجموعه ای از توانایی ها که زمینه سازگاری و رفتار مثبت و مفید را فراهم می آورند.

این توانایی ها فرد را قادر می سازد تا که مسئولیت های نقش اجتماعی خود را بپذیرد و بدون لطمه زدن به خود و دیگران با خواست ها، انتظارات و مشکلات روزانه به ویژه در روابط بین فردی به شکل موثری روبه رو شود. توانایی های روانی- اجتماعی لازم برای رفتار انطباقی و موثر، افراد را قادر می سازند تا به طور موثر با مقتضیات و چالش های زندگی روزانه مقابله کنند. آموزش این مهارت ها موجب ارتقای رشد شخصی و اجتماعی، محافظت از حقوق انسان ها و پیشگیری از مشکلات روانی واجتماعی می شود. تحقیقات متعدد نشان می دهد با کسب مهارت های زندگی ، افزایش اعتماد به نفس ، افزایش مهارت حل مسئله، مثبت اندیشی، مقابله مثبت با هیجان ها ، مقاومت در برابر چالش ها و فعال نمودن حس کنترل درونی در افراد مشاهده می شود. مهارت های زندگی شخص ا قادر می سازد دانش، نگرش ها و ارزش ها را به توانایی های واقعی و عینی تبدیل کند.

مهارت های زندگی به انسان ها می آموزند که چگونه شکنندگی را از خودشان دور ساخته و به مسایل زندگی به عنوان معماهای قابل حل نگاه کنند.

منابع:

1-نشریه ماهانه آموزشی- تربیتی پیوند- منصوره کلهر- کارشناس ارشد علوم تربیتی تهران- مریم آقا ولی جماعت - شماره 345-346-347

2-مهارت های زندگی- دکتر سید حمید آتش پور

3- مهارت های زندگی- دکتر حسین خنیفر- دکتر مژده پور حسینی

4- مهارت های زندگی- حسین ناصری

اخذ: تبیان

نداشتن  مهارت اجتماعی در جوانی  می تواند به زندگی ای غم انگیز همراه با اضطراب و افسردگی منجر شود. مهارت های اجتماعی به شما كمك می كند تا با افراد خوبی آشنا شوید، شغلی را كه می خواهید به دست آورید و در كار و روابط خود به موفقیت دست یابید.

البته کاربرانی که از مرز جوانی گذشته اند هم می توانند از این مهارتها استفاده کنند.

مهارت توانایی حفظ آرامش یا تحمل اضطراب

اگر جزو دسته ای از افراد هستید كه بیش از حد اضطراب دارند، باید این نكته را بدانید كه هنگام قرار گرفتن در شرایط و موقعیت های اجتماعی، بدون توجه به مهارتتان در كنترل اوضاع، مغز شما به گونه ای عمل می كند كه امكان صحبت كردن وگوش دادن به طور مناسب را نخواهید داشت. علاوه بر این اگر چهره و حركات شما نشان دهد كه عصبی هستید، برقراری ارتباط با دیگران مشكل تر خواهد شد.

مهارت گوش دادن

به دیگران گوش دهید و نشان دهید كه واقعاً به حرف های آنان گوش می دهید. این هم به كسی كه شما را برای حرف زدن انتخاب كرده و هم به شما به عنوان شنونده احساس خوبی می دهد. ضمن آن كه ارتباط شما را محكم تر، مسئولیت پذیری تان را بیشترو رغبت شما را برای حل مشكل یا شنیدن موضوع بیشتر نمایان و به كنترل اوضاع كمك می كند.

همچنین به این ترتیب، دیگران بیشتر به شما اعتماد خواهند كرد.

مهارت برقراری ارتباط

توانایی برقراری ارتباط با دیگران، چه غریزی باشد و چه اكتسابی، در نوعی از درك ریشه دارد. برقراری ارتباط، اغلب تاثیر متقابلی دارد و در واقع بیانگر این موضوع است كه«من مثل تو هستم» یا «ما همدیگر را درك می كنیم». برقراری ارتباط غریزی است و اغلب به صورت ناخودآگاه اتفاق می افتد، اما پس از وقوع، زبان، الگوهای گویش، حركات و حالت های مختلف و دیگر جنبه های ارتباطی می تواند آن را تقویت كند. در مجموع، می توان مهارت برقراری ارتباط را پرورش داد.

برای تقویت این مهارت می توانید از شیوه هایی كمك بگیرد. از جمله تمرین برقراری ارتباط در مقابل آینه با دقت به حركات و حالت های مختلف چهره، توجه به گویش از جمله سرعت ادای جمله ها، بلندی صدا و آهنگ جمله هایی كه استفاده می شود و بررسی كیفی و سریع آنچه كه شنیده اید.

مهارت خودافشایی

این آگاهی كه چه وقت، چقدر و چه مقدار درباره خودتان صحبت كنید، از اهمیت زیادی برخوردار است. به این مهارت «خودافشایی» گفته می شود. اگر درباره خودتان زیاد صحبت كنید یا خیلی زود و بی موقع به صحبت درباره خودتان بپردازید، ممكن است موجب تغییر جهت ارتباط و انحراف آن شوید. ممكن است این كار ادامه این ارتباط را با مشكل مواجه كند.

اشاره ای مختصر و جزئی به مواردی كه موضوع شخصی نیست اما درباره آن ایده ای دارید یا تبادل نقطه نظرهای شخصی درباره یك موضوع به داشتن ارتباطی متعادل كمك می كند. به هر حال با ادامه ارتباط و كهنه شدن آشنایی ها و دوستی ها، درباره آشنایان و دوستان اطلاعات بیشتری به دست خواهید آورد و شناخت بیشتری از هم به دست خواهید آورد.

 این موارد، یك مشت قانون خشك و سرد نیست كه برای پیروی از آنها، «باید»ی وجود داشته باشد، اما توجه به آنها و تمرین هر یك می تواند قدرت و مهارت ما را در كنترل شرایط سخت و موقعیت های اجتماعی مختلف، افزایش دهد.

منبع : نورپورتال

اخذ: تبیان

همین طور که پله های زندگانی طی می شود،افراد به 13 سالگی که می رسند از دیدگاه جامعه شناسان و روان شناسان جزء افراد جوان جامعه محسوب می شوند. رفتار و نگرش هایی که مختص این دوره است. آمار و ارقام نشان می دهد در هر خانواده ایرانی حداقل یک فرد جوان زندگی می کند. با تمام این گفتارها به راستی جوانان در جامعه چه می کنند و چه تاثیری دارند؟

بازنشستگان آموزگاران نسل حاضر

جوانان استخوان بندی و اسکلت کشور و ملت هستند. جوانان با منش و رفتار سالم می توانند آینده جامعه شان را تغییر دهند. شجاعت آنها نشان می دهد که حاضر نشده اند در مقابل خود خواهی شان زانو بزنند.

بازنشستگان و سالمندان امروز الگو فردا جوانان هستند. جوانان با حرکت در کنار افراد مسن زندگی کردن را می آموزند. جوانان زمانی توصیه های والدین ، پدر بزرگ و مادر بزرگ خویش را گوش می دهند که آنها را افراد موفق و با پشتکاری بدانند. آنها با توجه به ریش سفیدان دیروز لازم است خود را برای ایفای نقش در جامعه آماده و ماموریت خویش را در زندگی به خوبی ایفا نمایند.

کلیدهای طلایی زندگی را بیابید

برای بسیاری ازمردم واژه انضباط مترادف با تنبیه است. اغلب ما در خانواده هایی پرورش می یابیم که در آن تنبیه و پاداش روشی بوده که در مورد انضباط دهی به بچه ها به کار می رفته است. اما این روش به بچه ها فرصت انتخاب نمی دهد تا بتوانند مسئولیت پذیری را بیاموزند. گرچه پاداش و تنبیه ممکن است در سنین پایین موثر به نظر اید ولی ممکن است در دراز مدت موثر نباشد.

اما با همه این اوصاف، منظور ما این نیست که کلا روشهای تنبیهی مطرود و غیر موثر است در حالی که در برخی از شرایط صرفا تنبیه است که می تواند موثر باشد.البته تنبیه یک کودک کار آسانی نیست و انجام آن همراه با غم و رنجش فراوان هم برای کودک و هم برای والدین است.

نکات زیر به شما کمک می کند که یک تنبیه نرم و لطیف برای کودکتان به کار ببرید